نوروپاتی شنوایی چیست ؟

نوروپاتی یک بیماری شنوایی است که در آن صدا بصورت نرمال به گوش داخلی ( حلزون) می رسد اما انتقال آن از حلزون شنوایی به مغز دچار آسیب شده است . نوروپلاتی شنوایی میتواند بر افراد درهمه سنین از نوزادی تا بزرگسالی تاثیر بگذارد.آمار دقیق افراد دچار نوروپاتی شنوایی در دست نیست ولی درصد کمی از افراد کم شنوا و ناشنوا را شامل میشود .

این افراد ممکن است دارای شنوایی نرمال و یا کم شنوایی حدود ملایم تا شدید باشند . آنها همیشه توانایی درک گفتا بسیار ضعیفی دارند یعنی در فهم و درک واضح گفتار دپار مشکل هستند . اغلب درک گفتار بدتر از میزان انتظار آن با توجه به کم شنوایی آنهاست .بعنوان مثال شخصی با مشکل ذکر شده , صداها را میشنود اما قادر تشخیص و تمایز کلمات گفتاری نیست.صداها برای آنها نامفهوم دریافت میشود و انطباق پذیر نیست.

عامل نوروپاتی شنوایی چیست؟

هنوز درباره ماهیت این بیماری اطلاعات چندانی در دسترس نیست .دانشمندان معتقدند که بیش از یک عامل در آن دخیل است .دربعضی از موارد ممکن است مربوط به ضایعه سلولهای مویی داخلی شنوایی در گوش داخلی باشد که مسئول انتقال ویژگیهای صوتی از طریق سیستم عصبی به مغز هستند.عوامل دیگر ممکن است بخاطر ارتباطات ناقص بین سلولهای مویی داخلی حلزون و هدایت عصبی از گوش داخلی به مغز باشد و یا آسیب و ضایعه در عصب عامل نوروپاتی باشد . ممکن است ترکیبی از عوامل گفته شده فوق در بعضی از افراد سبب نوروپاتی شنوایی شود .به نظر میرسد سلولهای مویی خارجی در نوروپاتی عملکرد نرمال دارند ولی انحراف بیش از حد آنها باعث صدمه به سلولهای مویی داخلی شود.

تشخیص نوروپاتی شنوایی ؟

تیمی متشکل از متخصصین شامل پزشک متخصص گوش , حلق و بینی ,متخصص اطفال و ادیولوژیست یک روش ترکیبی را برای تشخیص نوروپاتی شنوایی در پیش می گیرند . تستهای شنوایی شامل OAE و ABR توسط ادیولوژیست برای تشخیص انجام میشود . در نوروپاتی شنوایی نتیجه OAE نرمال می باشد و نشاندهنده این است که سلولهای مویی خارجی بطور نرمال کار می کنند , اما نتیجه ABR غیر طبیعی بوده و ممکن است موج شنوایی دیده نشده و یا در شدتهای بالادیده شود .

تست ABR وضغیت موج مغزی را در پاسخ به محرکات صوتی کلیک که از طریق الکترود نصب شده در روی سر و گوشهای فرد , دریافت میکند , نشان میدهد . در OAE میکروفن کوچکی که در داخل مجرای گوش فرد قرار می گیرد , پاسخ سلولهای مویی خارجی به محرک کلیک را دریافت و ثبت می کند . تستهای فوق بدون درد بوده و همانند بزرگسالان و نوجوانان , برای کودکان و نوزادان نیز قابل انجام است. آزمایشات دیگری نیز ممکن است برحسب نیاز برای بررسی های بیشتر انجام شود .

نوروپاتی شنوایی بهتر میشود یا بدتر ؟

بعضی از نوزادان و کودکان با تشخیص نوروپاتی بهبودی داشته اند و در طی یک یا دوسال شروع به شنیدن و حرف زدن نمودند , برخی به همان وضعیت مشخص شده در کودکی باقیماندند و بعضی نیز بدتر شدند تا جاییکه دیگر پاسخ سلولهای مویی خارجی در تست OAE دیده نشده است . در بزرگسالان با نوروپاتی , شنوایی میتواند بصورت پایدار باقی بماند , بصورت متغییر بالا و پایین رود و یا به تدریج بدتر شود .که همه اینها بستگی عوامل مختلفی دارد.

درمان نوروپاتی شنوایی :

تحقیقات برای یافتن درمان موثر نوروپاتی همچنان در دست انجام است . متخصصین در زمینه شنوایی در مورد استفاده از سمعک و یا کاشت حلزون و یا تکنولوژیهای دیگر در درمان نوروپاتی شنوایی اختلاف نظر دارند . در این راستا برخی از متخصصین شنوایی گزارشهای را مبنی بر کارآمدی سمعک و بعضی از وسایل کمک شنوایی مانند سیستم FM در مواردی از کودکان و بزرگسالان دچار نوروپاتی داده اند و برخی دیگر از متخصصین , مفید بودن کاشت حلزون برای افراد دارای نوروپاتی را گزارش کرده اند .

به هر حال تستهایی وجود ندارد که قبل از استفاده از این وسایل کمک شنوایی بتوان میزان مفید بودن سمعک و یا کاشت حلزون را مشخص نماید . مذاکرات در مورد بهترین روشها برای آموزش و تبیین مهارتهای ارتباطی برای کودکان دارای آسیبهای شنوایی اینچنین ادامه دارد. هرچند خیلی از متخصصین مجرب شنوایی معتقدند , خانواده باید با تیمی از متخصصین مراکز نگهداری که روشها و شیوه های مخصوص هر کودک را برنامه ریزی و مشخص می کنند کارکنند و خیلی ها همچنین معتقدند باید خانواده ها با کودک دارای نوروپاتی تعامل داشته باشند و از آنها نگهداری کنند و به آنها لبخند بزنند و نوازش کنند و به خواستها ها یشان پاسخ دهند .

روشهای آموزشی :

دو تز آموزشی برای این بچه ها و کودکان وجود دارد .یکی از این روشها طرفدار استفاده از زبان اشاره بعنوان زبان اصلی است .دومین تز استفاده از سمعک و کاشت حلزون در کنار مهارتهای زبانی و شنیداری و صحبت کردن با کودک دچار نوروپاتی شنوایی است.میتوان از ترکیبی از دو روش فوق تواما نیز استفاده کرد .برخی از متخصصین معتقدند یادگرفتن راههای ارتباطی صرفا با استفاده از زبان آموزی برای کودکان کوچکتر, بسیار سخت است زیرا توانایی آنها در فهم گفتار اغلب شدیدا آسیب دیده است و این در حالیست که در مورد بزرگسالان و یا کودکان بزرگتر که تجربه زبان آموزی و گفتار بهتری دارند , در کنار لبخوانی , مناسب تر است .